[zaloguj się]
[pdf]

HORYZONT (3) sb m

horyzont (2), horizon (1); horyzont KołakCath (2); horizon Mącz.

Oba o jasne.

Fleksja
sg
N horizon
A horyzont

sg N horizon (1). ◊ A horyzont (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Linia pozornego zetknięcia się nieba z ziemią; widnokrąg; horizon Mącz [horizon – okrąg nieba tak jak daleko widzisz Calep; kraj świata, który kto z wysokiego miesca okiem wkoło dojrzeć jak należy może ‒ horizon Cn] (3): Horizon [...] Połowicá niebá álbo hemispherij którą my oczimá ſwemi ogárnąć możemy/ bo káżdy z nas połowicę niebá widźy á połowicá pod ziemią yeſt/ to tedy Horizon zową/ yáko dáleko oczimá doyźrzeć możemy. Mącz 158b.
Przen (2):
Wyrażenie: peryfr. »horyzont sarmacki« = sarmacka ziemia, Sarmacja (2): ZEphiry w ten cżás młode láſy rozdymáły/ Y przewdźięcżne Fáwony Alpes wypuſzcżáły. Ná horyzont Sármácki gdy rodźice twoie/ Mieli z Niebá podáne dni weſołe ſwoie. KołakCath Cv, A3.

KN