[zaloguj się]
[pdf]

HUKAĆ (5) vb impf

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 hukåm
3 hukå

praes 1 sg hukåm (3). ◊ 3 sg hukå (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) ‒ XVIII w.

Wydawać niski, żałosny głos (o ptakach, zwłaszcza o sowach i gołębiach); cucubare, ululare Mącz; inclamare, sonare Cn (5): Noctua cucubat Sowá Huká. Mącz 70c, 70c; IEdnego z náſzey bráciey sową nákarmili/ [...] Y pierdnie śiłnym głoſem/ otożći iuż huka/ A kędyby wylázłá pewnie dziury ſzuka. RejFig Dd2v.

W porównaniu (1): Ululo, Hukam yáko ſowá/ wyye. Mącz 501c.

a. O głosie ludzkim naśladującym głos gołębia (1):

W porównaniu (1): Piſzcżę/ iák ptáſzę/ od mátki zgubione/ Hukam/ iák gołąb/ po dźiećiách ſtráconych GrabowSet G4v.

Formacje współrdzenne: przehukać, zhukać.

Cf HUKAJĄC, HUKANIE

BZ