[zaloguj się]
[pdf]

INKWILINUS (4) sb m

Zawsze inqui-.

Fleksja
sg pl
N inkwilinus
L inkwilinach

sg N inkwilinus (3). ◊ pl L inkwilinach (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Komornik, chłop bezrolny, mieszkający za opłatą lub za odrobek na komornym, w cudzym domu [inquilinus – komornik BartBydg, Mącz 60a; ‒ w najemnym mieszkający, najemnik Calep; kmieć, rolnik, siodłak, poddany czyj; komornik, komorą u kogo mieszkający ‒ inquilinus Cn] (4): W Prośbách o Gołotách/ y Inquilinách/ (Komornikách) tułáiących ſie/ poſtánawiamy SarnStat 666; Inquilinus co komorą mieſzka SarnStat 1308, 644, 666.

Synonim: komornik.

TZ