[zaloguj się]
[pdf]

INKWIZYTOR (7) sb m

-qui- (6), -kwi- (1); -s- (6), -z- (1).

W -or- o jasne.

Fleksja
sg pl
N inkwizytorowie
D inkwizytoróm
A inkwizytory
I inkwizytor(e)m inkwizytormi
inne pl N (lat.) - inkwizytores

sg I inkwizytor(e)m (1). ◊ pl N inkwizytorowie (2). ◊ D inkwizytoróm (1). ◊ A inkwizytory (1). ◊ I inkwizytormi (1). ◊ (lat.) pl N inkwizytores (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

praw. Duchowny powołany do ścigania i karania heretyków, przełożony sądu inkwizycyjnego; inquisitor, quaesitor, scientissimus scitator cognitionum, scrutator causarum Cn [inquisitor – oprawca BartBydg; – wypytacz, szpieg, wywiadownik; inquisitor haereticae pravitatis ‒ szpieg nad odszczepieńcy Mącz 337a; ‒ wybadywacz Calep] (7): tám ſą záwżdy Papieſcy ſtroże ktore zową/ Inkwizytores/ ktorzy thego ſtrzegą/ áby kto inákſzey wiáry niewyznawał/ iedno iáko w Rzymie BielKron 233v; SkarŻyw 373 [2 r.], 374 [2 r.]; ći nigdy tego nie cżynili co cżyni Antychriſt z ſwoimi inquiſitormi y z inſzymi inſtygátory/ ktorzy vſtáwicżnie fołdruią y v Máiſtratu y v poſpolſtwá ná kreẃ wiernych chwalcy Bożych. CzechEp 42; którzyby przyſzli z Czech do króleſtwá náſzégo/ tákowi poimáni pod Examen Ordinariis loci y Inquiſitoróm/ którzy od ſtolice Apoſtolſkiéy ſą álbo będą wyſádzeni/ niech będą oddáni. SarnStat 218.

Synonimy: oprawca, szpieg, wybadywacz, wypytacz, wywiadownik.

TZ