[zaloguj się]

INTENTOWAĆ (3) vb impf

e oraz o jasne.

Fleksja
praet
sg
3 m intentowåł
impersonalis
intentow(a)no

praet 3 sg m intentowåł (2).impers intentow(a)no (1).

stp, Cn, Linde brak.

praw. Wnosić, wszczynać, rozpoczynać [co] [intentarebrać, grozić sie na kogo, chcieć mu co wyrządzić, zbroić Mącz 445b; intentogrożę Calep] (3): LibMal 1548/143v; okrutna tirannis/ ſtraciwſzi iuſz meza zacnego/ inſtigatie y ſwiadetztwa falſziwe intentowano PaprUp L2v; ktoby kogo niewinnie [...] obwinił/ y ákcią intentował/ táki ma bydź winą wedle Státutu karan/ y tám przekazán kędy pozwánégo niewinnie wyzwał. SarnStat 239.

intentować przed kim (1): on mayacz zle porozumyenye z Mathiſchem Rayeczkym okolo ſprawy kthorą przed woythem poznanſkym o 60 zlothich dlugu ſimiſlonego Scheraffedinowy Thurkowy intentoval falſchiwe ſwyadeczthwo za thym tho Rayeczkym przeczyw turczinowy na prawye yeſth vczinil LibMal 1548/143v.

W charakterystycznych połączeniach: intentować akcyją, sprawę, instygacyje i świadectwa.

Synonimy: wnosić, wszczynać.

Cf INTENTOWANY

IM