« Poprzednie hasło: INTENCYJA | Następne hasło: INTENTOWANY » |
INTENTOWAĆ (3) vb impf
e oraz o jasne.
Fleksja
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | intentowåł |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
intentow(a)no |
praet 3 sg m intentowåł (2). ◊ impers intentow(a)no (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
Znaczenia
praw. Wnosić, wszczynać, rozpoczynać [co] [intentare – brać, grozić sie na kogo, chcieć mu co wyrządzić, zbroić Mącz 445b; intento – grożę Calep] (3): LibMal 1548/143v; okrutna tirannis/ ſtraciwſzi iuſz meza zacnego/ inſtigatie y ſwiadetztwa falſziwe intentowano PaprUp L2v; ktoby kogo niewinnie [...] obwinił/ y ákcią intentował/ táki ma bydź winą wedle Státutu karan/ y tám przekazán kędy pozwánégo niewinnie wyzwał. SarnStat 239.
intentować przed kim (1): on mayacz zle porozumyenye z Mathiſchem Rayeczkym okolo ſprawy kthorą przed woythem poznanſkym o 60 zlothich dlugu ſimiſlonego Scheraffedinowy Thurkowy intentoval falſchiwe ſwyadeczthwo za thym tho Rayeczkym przeczyw turczinowy na prawye yeſth vczinil LibMal 1548/143v.
W charakterystycznych połączeniach: intentować akcyją, sprawę, instygacyje i świadectwa.
Cf INTENTOWANY
IM