Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [IRZCHA]

Następne hasło: [ISAGOGA] »

IRZYK (7) sb m

irzyk (5), jerzyk (2); irzyk Murm, Mymer¹, BartBydg, Mącz; jerzyk : irzyk Calep (2:1).

gyrz- (3), gerz- (2), irz- (2).

Tekst nie oznacza é.

Fleksja

	sg	pl
N	jerzyk	irzykowie

sg N jerzyk (1). ◊ pl N irzykowie (6).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Znaczenia

zool. Cypselus apus Illig. (Rost); jerzyk, odmiana jaskółki (7)

zool. Cypselus apus Illig. (Rost); jerzyk, odmiana jaskółki; apus Mącz, Calep, Cn; cypselus Murm, Mymer¹, BartBydg, Mącz, Calep, Cn; hirundo templorum Cn (7): Murm 86; Mymer¹ 25; BartBydg 28; Apus, alio nomine Cypselli dicuntur, ex hirundinum genere. Dicti Apodes, quod careant usu pedum. Ptacy którzi bárzo krótkie noſzki mayą/ á na ziemię nie prętko pádáyą/ bo zaledwe z Ziemie wſtáć mogą. Irzykowie, którzi ſie w lochach murnych chowáyą. Mącz 12c; Apus, vel cypsellus ‒ Gerżik. Calep 85b, 81b, 284b.