« Poprzednie hasło: JAN | Następne hasło: [JANCZARSKI] » |
JANCZAR (49) sb m
janczar (33), jańczar (15), janiczar (1); janczar StryjKron, KochPieś, ActReg; jańczar Mącz; janiczar Modrz; janczar : jańczar BielKron (28 : 1), BielSpr (2 : 13).
W formach pl oba a jasne.
pl | |
---|---|
N | janczarowie, janczary |
G | janczar(o)w |
D | janczar(o)m |
A | janczary |
I | janczary, janczarami |
L | janczaroch |
pl N janczarowie (25), janczary (3); -y ModrzBaz; -owie : -y BielKron (14 : 1), BielSpr (7 : 1). ◊ G janczar(o)w (8). ◊ D janczar(o)m (1). ◊ A janczary (7). ◊ I janczary (3) BielKron, janczarami (1) StryjKron. ◊ L janczaroch (1).
Sł stp brak, Cn: jancarowie, Linde XVII – XVIII w.
W połączeniach szeregowych (12): záſię drudzy ſą kthore zową Azápi/ Iáncżárowie/ Oglácy/ Spáchi/ álbo Pretoryani ći nabliżey Ceſarzá bywáią BielKron 247; co godziná tho Thurkow pzybywáło [!] pieſzych zwłaſzcżá z gor Iáncżárow y Háydukow/ kthorzy náſze barzo trapili BielKron 309v, 247v [2 r.], 250, 256v, 260 [2 r.]; zátym ludźi ſtáwią co ná podłe poſługi obieráią/ zową ie Sáráhory/ Iájſláry/ Muſelim/ bywa tákich o 2000 ponich záſie Iáńcżárowie y Scholacy. BielSpr 54v, 52, 60 [2 r.].
Cf JAŃCZARZYN
LW