[zaloguj się]
[pdf]

JAWNOGRZESZNY (7) ai

a jasne; teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w jawno).

Fleksja
sg
mN fNjawnogrzesznå
Gjawnogrzeszn(e)go G
Ajawnogrzeszn(e)go A
pl
N m pers jawnogrzeszni
A m pers jawnogrzeszn(e)

sg m G jawnogrzeszn(e)go (1). ◊ A jawnogrzeszn(e)go (1). ◊ f N jawnogrzesznå (3). ◊ pl N m pers jawnogrzeszni (1). ◊ A m pers jawnogrzeszn(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Odnoszący się do człowiekα publicznie przestępującego przykazania, obowiązujące każdego Izraelitę; w okresie intertestamentalnym nadawano tę nazwę rownież poborcom podatków i ceł; także ogólnie: grzesznik (7): Słuchayże co thu Ewányeliſtá piſze/ iż tho niewiáſtá byłá iáwnogrzeſzna RejPos 309; A gdy to vźrzeli oni drudzy/ ſzemráli mowiąc ku ſobie/ iż [Pan] do cżłowieká iáwnogrzeſznego [= Zacheusza] obrocić ſie racżył. RejPos 348, 307, 308v.

W charakterystycznych połączeniach: niewiasta (3), człowiek jawnogrzeszny (-a).

a. W funkcji rzeczownika (3): Niech też káżdy ſobie kłádźie przed ocży/ bárzo wielką chuć ku modleniu [...] onego Iáwnogrzeſznego/ ktory [...] bił tylko pierśi ſwe ták śie modląc: Boże bądź miłośćiw mnie grzeſznemu. KuczbKat 420.

W porównaniu (1): Kośćiołá ſłucháć muśimy/ ieſliże niechcemy być iáko pogánie y iáwnogrzeſzni. WujJud 107.

Szereg:»bezecny i jawnogrzeſzny« (1): Celniki Zydowie mieli zá beżecne [!] y zá iáwnogrzeſzne WujNT 39.

Cf JAWNIEGRZESZNIK, JAWNOGRZESZNIK

KCh