[zaloguj się]
[pdf]

JEDNOCENIE (2) sb n

Fleksja

N sg jednoc(e)ni(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Godzenie; zespalanie w zgodną całość, wspólnotę (2): A wſſákoż nye ták ſye to yednocenye [o działalności papieża] ma rozumyeć/ iżeby on záwżdy rozne á ſporne zgádzáć myał/ yáko yednacze myędzy ludźmi czynyą/ nyewinnemu nyeco vymuyąc/ á winnemu przydawáyąc [ale mocą i władzą swoją ma papież gładzić błędy] KromRozm III N4.

jednocenie czego (1): Yednocenie koſciołá. KromRozm III N4 marg.

Cf JEDNOCIĆ

LW