| « Poprzednie hasło: JEDNOCHODNIK | Następne hasło: JEDNOCIĆ SIĘ » |
JEDNOCIĆ (18) vb impf
e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w jednoczyć).
| inf | jednocić | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| sg | ||
| 3 | jednoci | |
| praet | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | jednocił |
| conditionalis | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | by jednocił | m pers | by jednocili |
inf jednocić (1). ◊ praes 3 sg jednoci (13). ◊ praet 3 sg m jednocił (1). ◊ con 3 sg m by jednocił (1). ◊ 3 pl m pers by jednocili (1). ◊ part praes act jednocąc (1).
Sł stp, Cn, Linde brak.
jednocić około czego (1): Nyemáſz co chwálić yeſli [papież] nye yednoći/ nye tylko około wyáry á zakonu álbo ſpráwy krzeſciyáńſkyey/ co yego vrzędowi właſnye należy/ ále y około rzeczy á ſporow ſwyetſkich. KromRozm III N4.
jednocić z kim [w tym: czym (1)] (3): A mali rząd w nim [w kościele] być/ á wſſyſtko ſye porządnye dźyać/ muſſą być vrzędy y vrzędnicy/ ktorzyby obywátele yego myędzy ſobą y z bogyem yednoćili KromRozm III G2, K2v, K3.
jednocić między sobą (1): KromRozm III G2v cf jednocić z kim.
W charakterystycznych połączeniach: jednocić kościoł (8), ciało kościoła (2).
Formacje współrdzenne cf JEDNOCZYĆ.
Synonimy: spajać, zgromadzać, złączać.
Cf JEDNOCENIE
LW