[zaloguj się]
[pdf]

JEDYNAK (14) sb m

e jasne, a pochylone.

Fleksja
sg pl
N jedynåk
A jedynåka
I jedynåki(e)m jedynåkami

sg N jedynåk (6). ◊ A jedynåka (6). ◊ I jedynåki(e)m (1). ◊ pl I jedynåkami (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Znaczenia
Jedyny syn; unigenitus Mącz, Vulg; unigenus, unicus filius Cn (14): Mącz 17d; Nie zaźrzy ſtroyny żebrakowi płátow/ Ani iedynak drugiemu trzech brátow. RejZwierc 224, 55v; bo iuſz nań było wſzytko iáko ná iedynaká po oycu ſpádło SkarŻyw 332, 412.
Wyrażenia: »jedynak ojcu« (1): Niceta [...] będąc iedynakiem oycu/ záſlubiony bjł ná ſłuſzbę Bożą SkarŻyw 297.

»syn jedynak« = filius unigenitus Vulg (3): KrowObr 104v; Leop Gen 22/2; á zá żywotá ſwoiego zlecił w opiekę Ringoltowi/ Syná iedynaká Swintoroha w dziećinnych lećiech StryjKron 285.

Szereg: »jedynak, (abo) jednorodzony« (3): Unigenitus, Iedinak/ yednorodzony. Mącz 504a, 145d; CzechEp 211.
a. O Chrystusie (2): Ktory [Chrystus] ſye vrodźił z oycá yedynak/ to yeſt/ z iſtnoſci oycowſkyey KromRozm III C4v; LatHar 564.

Cf JEDYNY

LW