[zaloguj się]
[pdf]

ARASZORA (3) sb m

araszora (2), araszor (1) BielKron (2 : 1).

-ſz- : ſch- : -ſſ- (1 : 1 : 1).

Nagłosowe a prawdopodobnie jasne (pisane dużą literą), drugie i końcowe jasne; tekst nie oznacza ó.

Fleksja
sg
N araszora
G araszory
A araszora

sg N araszora (1). ◊ G araszory (1). ◊ A araszora (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Być może członek załogi okrętu portugalskiego rozdzielający racje żywnościowe (port. arraçoár ‘dzielić na racje, żywić’) (3): Szli potym do Krolá wſzyſcy Maurowie/ myſmy też poſłáli ſwego Aráſzorá BielKron 453v; zginęło tám náſzych pięćdźieiiąt okrom Aráſſory BielKron 454, 453v marg.

KW