[zaloguj się]
[pdf]

KADZIDLNY (5) ai

kadzidlny (3), kadzilny (2); kadzidlny BielKron, Calep; kadzilny LatHar; kadzidlny : kadzilny Leop (1 : 1).

a jasne.

Fleksja
sg
mNkadzidlny
Gkadzidln(e)go
Lkadzidlnym
pl
N subst kadzidln(e)
A subst kadzidln(e)

sg m N kadzidlny (1). ◊ G kadzidln(e)go (2). ◊ L kadzidlnym (2). ◊ [pl N subst kadzidln(e). ◊ A subst kadzidln(e).]

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Przymiotnik od „kadzidło” ‘pachnąca żywica’ (5): Tureus ‒ Kadzidlni. Calep 1095b.
a. Służący do kadzenia (4):
Wyrażenie: »ołtarz kadzidlny« = altare thymiamatis Vulg (4): á wſſedſſy do kośćiołá Páńſkiego chćiał pálić zápal wonny Pánu ná ołtarzu kádzilnym. Leop 2.Par 26/16, 2.Par 26/20; BielKron 74; Ali oto vkazał ſię mu Anyoł Páńſki/ ſtoiący po práwicy ołtarzá kádźilnego. LatHar 686.
b. [Będący jedną z postaci kadzidła:
Wyrażenie: »kadzidlne otręby, otrociny«: Kádźidlne Otręby/ Olibanum vel Manna Thuris. Wſzákże dźiś thym imieniem Kádźidło białe/ á niektorzy poſpolićie wſzyſtko ták zową/ v ſtárych ſámy otroćiny kádźidlne thák zwano/ álbo ſzcżero białe Kádźidło SienHerb K# (Linde).]

Cf KADZIDŁOWY

ZCh