Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KALAMAJ]

Następne hasło: KALAMENTUM »

KALAMENT (1) sb

kalament m a. kalamentum n.

Fleksja

G sg k(a)l(a)m(e)ntu.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

bot. Acorus calamus L. (Rost); tatarak zwyczajny, bylina kłączowa z rodziny obrazkowatych (Araceae); tu tłumaczenie łacińskiego terminu calamus silvestris bez zrozumienia o jaką roślinę chodzi (być może: Calamintha vulgaris L. Druce, czyścica storzyżesz, bylina z rodziny wargowych (Labiatae), używana w lecznictwie)

bot. Acorus calamus L. (Rost); tatarak zwyczajny, bylina kłączowa z rodziny obrazkowatych (Araceae); tu tłumaczenie łacińskiego terminu calamus silvestris bez zrozumienia o jaką roślinę chodzi (być może: Calamintha vulgaris L. Druce, czyścica storzyżesz, bylina z rodziny wargowych (Labiatae), używana w lecznictwie) [calamentum, calamenthum – Łac śr]:

Zestawienie: »leśny kalament«: z vkąſzenia Kotha przychodzi cżaſem boleſć wielka y zielonoſć ciała/ ale to proſtho vlecżyſz/ przyłożywſzy Emplaſtr zczebule tłucżoney/ albo z leſnego Kalamentu. FalZioł IV 7a.

Cf KALAM