[zaloguj się]
[pdf]

KALEKA (4) sb m

kaleka (3), kalika (1); kaleka StryjKron (2), PaprUp; kalika KlonWor.

a pochylone; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
pl
G kålek(o)w
A kåleki
inne sg G a. pl A - kåleki

pl G kålek(o)w (2). ◊ A kåleki (1). ◊ sg G a. pl A kåleki (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Człowiek o wrodzonych lub nabytych nieprawidłowościach cielesnych, ułomny; captus membris, debilis, defectus viribus, lacer(us), mancus, truncatus Cn (4): Spitalow też bárdzo wiele dla vboſtwá y kalekow nábudował StryjKron 165; PaprUp C3v.

W połączeniu szeregowym (1): Naydźieſz wiele opiłych/ ſzalonych żebrakow/ Choćia chorych/ vłomnych: y rozpuſtnych żakow: Zazdrośćiwych/ ſwarliwych: gnoykow y kalikow. KlonWor 50.

Zwrot: »w kalekę obrocić« (1): y trzećiego Brátá vporem ſwoim y Mátkę w kaleki obroćili StryjKron 395.

Synonim: ułomny.

MM