[zaloguj się]
[pdf]

KAMIENIEĆ (6) vb impf

-en- (4), -ęn- (2).

a oraz pierwsze e jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
1 kamienieję
3 kamienieje kamienieją

praes 1 sg kamienieję (2). ◊ 3 sg kamienieje (2). ◊ 3 pl kamienieją (2) [w zapis: -éją (1)].

Sł stp brak, Cn s.v. kamieję, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Twardnieć, przekształcać się w kamień; lapidescere Mącz, Calep, Cn; trahere duritiam a. figuram lapidis, in pumicem transfigurari Cn (6): Lapidesco, Kámienieyę/ twárdnę yáko kámień. Mącz 184b; któré to [źródła] ieſli z ſkáły/ álbo z kámięniá/ wypływáć więc mogą/ co zá dźiw/ że rzeczy w nie włożóné kámięnieią? Oczko 9; Kámięnieie wodá w Lubowli. Oczko [42], [43] [2 r.]; Calep 582a.

Formacje współrdzenne: skamienieć; okamieć, skamieć, zakamieć; pokamionować, ukamionować.

MM