Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KANCEROWATY

Następne hasło: KANCLERSTWO »

KANCLERSKI (8) ai

kanclerski (4), kanclerzski a. kanclerski (4); kanclerski OrzQuin, RejAp, GórnDworz; kanclerski : kanclerzski a. kanclerski SarnStat (1 : 4).

a jasne, e pochylone.

Fleksja

sg
m	N	kanclérski	f	N
	A	kanclérski		A
	I			I	kanclérską

pl
N	subst	kanclérskié
A	subst	kanelérskié

sg m N kanclérski (1). ◊ A kanclérski (1). ◊ f I kanclérską (2). ◊ pl N subst kanclérskié (1). ◊ A subst kanelérskié (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Znaczenia

Przymiotnik od „kanclerz” ῾najwyższy urzędnik państwa połskiego᾽ (8)

Przymiotnik od „kanclerz” ῾najwyższy urzędnik państwa połskiego᾽ (8): W tym bych był podobno zbłądził/ kiedybym był dał Iego M. pánu Ocieſkiemu Kánclerſki tytuł GórnDworz B6.

Wyrażenia: »kanclerską ręką« [szyk 1 : 1] (2): OrzQuin B4v; A ták ieſli wierzymy krolewſkim álbo inych przełożonych liſtom/ gdj ná nich Kánclerſką ręką datę y tytuł pod imieniem krolewſkim/ coż owſzem temu liſtowi wierzyć nie mamy RejAp 123v.

»urząd kanclerski« = officium cancellariatus JanStat [szyk 3 : 2] (5): Vrzędy Kánclérzkié, ná Séymie Wálnym Król ma rozdáwáć, z porádą Rádnych Pánów. SarnStat 318, 318 [2 r.], 322, 944.

Szereg: »kanclerski i podkanclerski« (3): KAnclérzkié y Podkánclérzkié vrzędy [Cancellarii autem et Vicecancellarii officia JanStat 286]/ od tego czáſu władzą/ exekucią/ odpráwą y zwyczáiem/ ták máią bydź ſporządzoné/ iákoby właſnie iednéy mocy były rozumiáné. SarnStat 322, 318, 944.

Cf KANCLERZOW