Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KAPŁANIEC

Następne hasło: [KAPŁANKA] »

KAPŁANIK (1) sb m

Fleksja

N sg kapłånik.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

Dem. od „kapłan”; tu pogard.

Dem. od „kapłan”; tu pogard.: O ktorym [Farelu] Eráſmus piſze: Ze tho był Kápłanik ná gorze Pellicárdi zwádliwy/ niepowśćiągliwego á vſzcżypliwego ięzyká WujJud 262.

Cf KAPŁANIEC, [KAPŁANNIK]