[zaloguj się]

KARBOWAĆ (3) vb impf

Pierwsze a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
pl
3 karbują
imperativus
sg
2 karbuj
conditionalis
pl
3 m pers by karbowali

praes 3 pl karbują (1).imp 2 sg karbuj (1).con 3 pl m pers by karbowali (1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) – XVII w.

Czynić nacięcia na drewnianej tabliczce lub kiju w celu sporządzenia rachunku; imprimere, incidere, lineam (ad)scribere a. calculare, notam tesserae addere, punctum calculo apponere Cn (3):

karbować co (1): kárby tákże áby rządnie chłopi chowáli/ y ſpráwiedliwie ie kárbowáli. GostGosp 48.

karbować na czym (1): Talea [...] Karb/ rozerznione drewno ná którym kárbuyą. Mącz 438d.

Szereg: »pisać albo karbować« (1): A co złożyſz łokći od wagi/ álbo przyczyniſz/ pámiętay tho pilno/ álbo ſobie piſz w kámienné kśiążki/ álbo kárbuy. Strum Cv.

Formacje współrdzenne: nakarbować, pokarbować, wykarbować, zakarbować.

Cf KARBOWANY

ZCh