[zaloguj się]
[pdf]

POKARBOWAĆ (1) vb pf

o oraz pierwsze a jasne.

Fleksja
praet
pl
3 m pers pokarbowali
imperativus
sg
2 pokarbuj

[praet 3 pl m pers pokarbowali.] ◊ imp 2 sg pokarbuj.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Porobić na czymś znaki w postaci karbów, nacięć:
[Przen: Porobić blizny, ślady od bicia [co]: inſzych [katolików ewangelicy] wodą nápoiwſzy y nádawſzy w brzuch kiymi haniebnie kołátáli: inſzym żywo ćiáło wſzyſtko pokárbowáli thoracis in morem ŚmiglAbsurda 33.]
a. Porobić nacięcia dla zaznaczenia ilości czegoś [co = co jest liczone]: y łokćie pokárbuy álbo popiſz/ iákoć wielé łokći wagá vkazáła Strum C9v.

Formacje współrdzenne cf KARBOWAĆ.

MZ