[zaloguj się]
[pdf]

ARGUMENTOWAĆ (7) vb impf

a nagłosowe oraz o jasne; e prawdopodobnie jasne (tak w argument).

Fleksja
indicativus
praes
sg
2 árgumentujesz
3 árgumentuje
praet
sg
3 m argumentowåł
conditionalis
sg
3 m -by argumentowåł

praes 2 sg árgumentujesz (1). ◊ 3 sg árgumentuje (1). ◊ praet 3 sg m argumentowåł (1). ◊ con 3 sg m -by argumentowåł (2). ◊ part praes act argumentując (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Dowodzić, uzasadniać [argumentari Lac śr] (7): Potym ſię w gadaniu żobopolnym mamy ćwicżyć/ przez ktore co w ktoreykolwiek rzecży prawdziwego albo fałſzywego ieft/ łatwie argumentuiąć y rokuiąc wynaiduiemy. KwiatKsiąż I; MycPrz II B2v; CzechRozm 44; kiedyby X. A. przycżyny/ ktore Ewánieliſtowie przypomináią/ vważał/ nigdyby ták nie árgumentował NiemObr 89, 47; Tákci bráćie powiedam/ źle árgumentuieſz KlonWor 77.

argumentować od czego (1): Náoſtátek K. K. od mieyſcá árgumentuie/ piſząc/ iż Antychryſt mieſzkánie ſwe/ miał záſádźić ná piaſku. NiemObr 173.

Synonim: dowodzić.

Cf ARGUMENTOWANIE, [ARGUMENTUJĄCY]

TZ