[zaloguj się]
[pdf]

KICHAWKA (2) sb f

Pierwsze a pochylone, koncowe prawdopodobnie jasne (tak w -ka).

Fleksja
sg
A kichåwkę

sg [N kichåwka.] ◊ A kichåwkę (2).

Sł stp w innym znaczeniu, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

1. Środek na pobudzenie kichania; errhinum, sternutamentum, sternutatorium Cn (2): Przeto lekarze w niektorich niemoczach dawaią kichawkę aby ſie mozg cżyſcił. GlabGad B8; A gdyź [!] poznał ná żyłách że przyrodzenie moc przyimuie/ vcżynił iey kichawkę po tym kichłá HistRzym 17.
2. [Kichanie, dolegliwość tym się objawiająca: Z Zaziębienia głowy przychodzi koniowi boleſc głowne/ thakież kichawka zbytnia/ głuchota/ kaſzel y głuchoſc w gardle Cres 1549/535.]

Cf KICHACZKA, KICHANIE

ZCh