[zaloguj się]
[pdf]

KIELISZEK (11) sb m

Oba e jasne.

Fleksja
sg pl
N kieliszek kieliszki
G kieliszka kieliszkow
A kieliszki
L kieliszku

sg N kieliszek (1). ◊ G kieliszka (1). ◊ L kieliszku (1). ◊ pl N kieliszki (2). ◊ G kieliszkow (4). ◊ A kieliszki (2).

Sł stp brak, St stp nazw os, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

Dem. od „kielich” ‘naczynie’; caliculus, ciborium, culullus, cyathus, pocillum Cn (11):
a. Miara płynow wynosząca 1/4 kwarty (być może ok. 1/20 litra) (10): dźiećiam od kieliſzká począwſzy/ do kwarty podobno będźie reduplicatus numerus ich látam Oczko 22, 20, 20v.

W połączeniu z liczebnikiem [kieliszek + liczebnik] (3), liczebnik + kieliszek (3)] (6): Piją tedy dniá piérwſzégo kieliſzków ſześć/ wtórégo ośm/ trzećiégo dźieśięć Oczko 19v; heminá ieſt [...] puł náſzéy kwarty: to ieſt/ dwá kieliſzki/ co ie Cijatos/ iákich cztérzy w kwartę/ zwáli Oczko 22, 19v, 20 [2 r.], 33.

Wyrażenie przyimkowe: »po kieliszku« (1): tu téż niema być záraz [woda wypita]/ ále po kieliſzku Oczko 20.
b. Naczynie liturgiczne; tu iron (1):

W połączeniu szeregowym (1): Albo ony niepotrzebne kieliſzki/ ſwiecżnicżki/ krzyżycżki/ ktorych leżą pełne kąty RejZwierc 186v.

Synonim: krużyk.

KW