[zaloguj się]
[pdf]

KIELIŻNIK (1) sb m

kieliżnik, [kielisznik].

e prawdopodobnie jasne (tak w kielich).

Fleksja
pl
N kielisznicy
G kieliżnik(o)w

pl [N kielisznicy.] ◊ G kieliżnik(o)w.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Członek bardziej umiarkowanego odłamu husytów, domagającego się komunii również pod postacią wina (inaczej kalikstyn od lat. calix): [wáſzy Kieliſznicy iże ſie odmieniáią/ teraz krzcą/ teraz niekrzcą; v nas to niedziwno. HerbOdpow Ee8v (Linde); Kieliſznicy pocżęli ſwe ſekty z wielkim gwałtem [...] iáko Zyſzká w Cżechách [...] o oſobę winá WujPos 1590 /149 (Linde).]
Szereg: »hus albo kieliżnik«: A gdźye ſye odmyáná naydźye/ yáko yeſt v Lutheranow/ Sákrámentarzow/ Pikártow/ y Huſow álbo kyeliżnikow/ wyedz iż tám áni biſkupow nyemáſz/ áni kápłanow. KromRozm III K2v.

KW