Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KIERUJĄC

Następne hasło: KIERWIDER »

KIERUJĄCY (2) part praes act

kierujący (1), kierując (1); kierujący GostGospSieb; kierując GórnRozm.

e prawdopodobnie jasne (tak w kierować).

Fleksja

sg
m	N	kierujący	f	N	kierując

sg m N kierujący (1). ◊ f N kierując (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Kształtujący własne postępowanie (1)
2. Realizujący koncepcję prawną (1)

1. Kształtujący własne postępowanie [co do czego] (1): Swawola ieſt/ rozkiełznána/ á bez rozumna wola/ máiąc zá koniec ſwoy/ roſkoſz/ y do tey wſzyſtkie ſwe kierując ſprawy. GórnRozm B3.

2. Realizujący koncepcję prawną (1): Medykli to mądry [...] bądź Prokurat álbo Trybunáliſtá/ Digeſtámi y Státuty nalepiey rzecż wywodzący/ y cżáſem nie gdźie ſpráwiedliwość/ ále gdźie ſprzyiáyność iego kieruiący [...] ieſli domowych rzecży zániecha/ [...] głupſtwem wielkim á páięcżyną iego rozum ſie będźie zdobił. GostGospSieb +2v.

Cf KIEROWAĆ