[zaloguj się]
[pdf]

KILOF (5) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N kilof
G kilofa kilof(o)w
I kilof(e)m kilofy

sg N kilof (2). ◊ [G kilofa.] ◊ I kilof(e)m (1). ◊ pl [G kilof(o)w.] ◊ I kilofy (2).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) ‒ XVII(XVIII) ‒ XVIII w.

Kawałek żelaza osadzony na długim trzonku; clava BartBydg (5): ij za wloſy wlocżątz/ o ziemię głowę iego tlukli/ ij kiloffy przytlukáli OpecŻyw 114v; Clava, baculus habens massam ferri in fine, bulava, catria, kyloff vel clamra BartBydg 28b.
a. Używany jako broń; malleolus sive securicula militaris levis, martiobarbulum, martiobarbulus Cn (3): to zwierzę dwu rycerzow zábiło/ kthorego gdy nie mogli przeboſć kilofy żelaznemi ie ſtłukli. HistAl 12; BielSpr 5 marg; KmitaSpit C.
b. [Używany jako narzędzie: sprawcy i górnicy [...] grace i kilofa statecznie a pilnie używać [...] będą LustrKrak II 57; siekier, szpad, kilofów do łamania murów gromada niemała ŹródłaEkMalb II 68.]

Synonim: czekan.

KW