[zaloguj się]
[pdf]

1. KITA (5) sb f

Fleksja
sg pl du
N kita kicie
G kity kit
A kitę

sg N kita (2). ◊ G kity (1). ◊ A kitę (1) [zapis: -ą]. ◊ pl G kit (1). ◊ [du N (cum nm) kicie.]

Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Snop lnu lub konopi zawierający 12 garści; lini facti fascis qui 12 manuales manipulos continet Cn [czego] (2): ZapWar [1525] nr 2331; Item powyada yſch wloſkowa oney proſſila abi philippa krawczika czarowala zebi yą milowall, y czarovala [...]. wziela za tho kithą lnu LibMal 1544/69; [2 petias, alias 2 kicze canapis InwBiskWłocł 1598/69.]
2. Kłąb włókna, z którego przędzie się nici (1): Stuppa, kyta, kądzyel BartBydg 151b.
3. Pióropusz; cerda, crista, pinna Cn (1): Pod nim przechárſłá bieży krzyworoga kozá/ A ná ſzyſzaku inſza miáſto kity kozá. KmitaSpit B2.
*** Dubium (1): Ilbus, kytha BartBydg 71b.

Synonimy: 2. kądziel; 3. federpusz.

Cf [KITNIK]

KW