[zaloguj się]
[pdf]

KIWIOR (6) sb m

-ór (2), -or (1) Mącz (2 : 1). ◊ -or- z tekstow nie oznaczających ó.

Fleksja
sg pl
N kiwiór
A kiwiory
L kiwiorze kiwierzéch

sg N kiwiór (3). ◊ L kiwiorze (1). ◊ pl A kiwiory (1). ◊ L kiwierzéch (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

Stożkowata czapka turecka i tatarska; petasus Mącz (6): BielSpr 51v; Drugá chodźi by Turczyn w wyſokim kiwiorze. ZbylPrzyg A2v.
Zwrot: peryfr. »w kiwierzech tatarskich chodzić« = wpaść w niewolę muzułmańską (1): Sturczyć ſye nam ledá kiedy [...] y w Zawoioch Tureckich/ y w Kiwierzéch Tátárſkich rychło nam z wámi chodźić poſpołu/ ieſliże ſye nie obaczyćie. OrzQuin Kv.
Wyrażenie: »kiwior turecki« = cidaris, tiara Mącz [szyk 1 : 1] (2): Cidaris, Czapká/ proprie regum Persarum, Thurecki kiwiór. Mącz 53a, 455c.
Szereg: »kołpak albo kiwior« (1): Petasus, Wyſoka á ſzeroka czapká/ kániáſta czapká/ też kołpak álbo kiwiór może być zwan. Mącz 295a.

Synonimy: kłobuk, kołpak.

KW