[zaloguj się]
[pdf]

KŁOBUK (9) sb m

o jasne.

Fleksja
sg pl
N kłobuk kłobuki
G kłobuka
A kłobuk kłobuki
I kłobuki
L kłobukåch

sg N kłobuk (2). ◊ G kłobuka (1). ◊ A kłobuk (2). ◊ pl N kłobuki (1). ◊ A kłobuki (1). ◊ I kłobuki (1). ◊ L kłobukåch (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVIII w.

1. Wysokie, stożkowate nakrycic głowy (z tur. kałpak ‘czapa z wojłoku’); galerum, galerus BartBydg (9): Galerus, galerum, czapka, klobuk BartBydg 63.
a. Złośliwie o infule (8): Iż ten kłobuk ćierniową Koronę známionuie KrowObr 130v, 107, 130v.
Wyrażenie: »kłobuk tatarski« (3): Powiedz mi proſzę ćie? kto wam ten Kłobuk Tátárſki/ ktory wy Infułą zowiećie naprzod wymyſlił? KrowObr 130, 130, 130v.
Szeregi: »czapka albo kłobuk« (1): Ieſztze teſz tzapkę rogátą álbo kłobuk/ ktory wy Infułą zowiećie/ áby byłá Swięta/ tymi ſlowy żegnaćie. KrowObr 129.

»infuła albo kłobuk« (4): Idzćie á w Infuły albo kłobuki ſie perłowe przybierayćie? KrowObr 129v.

»kołpak albo kłobuk« (1): [mają biskupi] nie w kołpakách Táthárſkich/ álbo w kłobukach chodzić/ [...] ále przodkiem o ſobie/ á potym y otrzodzie Boſkiey pracą mieć. KrowObr 130.

2. [Pączek róży:
Szereg: »kłobuk albo pękowie«: Kwiát ſam [w różej] gdy ſie rozkwitnie/ który od ſłoncá nábywa inſzéy mocy/ od kłobuká álbo pękowia UrzędowHerb 267a (Linde).]

Synonimy: 1. kiwior, kołpak.

MM