[zaloguj się]
[pdf]

KLASNĄĆ (4) vb pf

-a- (3) BibRadz, SkarŻyw, PudłFr, -å- (1) Mącz.

Fleksja
praet
pl
3 subst klasnęły

fut 3 sg klaśnie (2). ◊ praet 3 pl subst klasnęły (1). ◊ part praet act klasnąwszy (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. klaskam, Linde XVII – XVIII w. s.v. klaskać.

1. Spowodować odgłos przy uderzeniu dłonią w dłoń; plaudere Cn (3):
Zwrot: »rękoma klasnąć« = plaudere manibus PolAnt; collidere a. complodere manus Cn [szyk zmienny] (3): BibRadz Iob 27/22; A oná rękámi kláſnąwſzy weſtchnęłá SkarŻyw 192; A ſámé trzykroć wdźięcznie rękomá kláſnęły PudłFr 66.
2. Spowodować odgłos przy gwałtownym wydechu powietrza przez zaciśnięte usta [czym] (1): Stlopus, Kláskánie yęzikiem álbo gębą gdy zwłaſzczá yeden policzki nádmie á ták vſtámi trzáśnie/ klaśnie/ álbo puknie Mącz 417a.

Formacje współrdzenne cf KLASKAĆ.

MM