[zaloguj się]
[pdf]

KLĘKANIE (10) sb n

a jasne; teksty nie oznaczają é oraz -é.

Fleksja
sg
N klękani(e)
G klękaniå
A klękani(e)
I klękani(e)m
L klękaniu

sg N klękani(e) (3). ◊ G klękaniå (1). ◊ A klękani(e) (1). ◊ I klękani(e)m (3) WujJud, LatHar, WujNT, klękanim (1) KrowObr. ◊ L klękaniu (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Padanie na kolana w celu wyrażenia czci i uwielbienia (głównie dla bóstwa), przebłagania lub uzyskania laski; efflagitatus Mącz (10): Więc trzćiny w rękę podánie/ pośmiewiſká pełne. Po nim zdrádliwe y z wzgárdą złącżone klękánie. LatHar 318.

klękanie przed kim (1): Efflagitatus, Modlenie/ Klękánie przed kim. Mącz 129b.

klękanie czyje do kogo (1): Zálecać y Chryſtus Pan/ ſwoim ná koláná y ná twarz padániem/ y Apoſtoł S. Páweł/ ſwym do Oycá Páná náſzego Iezuſa Chryſtuſá/ klękániem/ vcżćiwość z zwierzchnią pokorą złącżoną. LatHar [ +10].

W połączeniach szeregowych (4): KrowObr 86, 214; ReszPrz 186; Bo Kátholicy nie tylko obrázom świętych/ ále áni ſámym świętym nigdy [chwały] nie ofiárowáli [...]: ále tylko tę cześć/ ktora y ſtworzeniu wyrządzána bywa: czapki zeymowániém/ kłániániem/ klękániem y padániem. WujNT 456.

Wyrażenie: »klękanie na modlitwie« (1): Ano klękánya ná modlitwye nye telko Szczepan/ Páweł/ y Pyotr ále y ſam pan Kryſtus vżywał. KromRozm II h3v.
Szeregi:»pokłon, klękanie« (1): przeto go [Pana Boga] też y ćieleſnym pokłonem/ klękániem/ y inſzemi ćieleſnemi ſpráwámi cżćić y chwálić mamy WujJud 54.

»klękanie abo stanie« (1): Iuż ſie áni opłátkámi Papieſkimi báwić będźiemy/ [...] áni ſie o klękánie ábo ſtanie wádźić będźiemy CzechRozm 268.

Cf KLĘKAĆ

ZCh