« Poprzednie hasło: KLĘKANIE | Następne hasło: KLĘKNIENIE » |
KLĘKNĄĆ (33) vb pf
inf | klęknąć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | klęknął |
f | klęknęła, klękła |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | klękni |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | by klęknęli |
inf klęknąć (2). ◊ fut 3 sg klęknie (5). ◊ praet 3 sg m klęknął (1). f klęknęła (2) RejFig, GórnTroas, klękła (1) RejPs. ◊ imp 2 sg klękni (2). ◊ con 3 pl m pers by klęknęli (1). ◊ part praet act klęknąwszy (19).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. klękać.
klęknąć u czego (1): Ale oná klęknąwſzy v nóg oycowſkich/ prośiłá y dla Bogá/ áby iéy po háńbę y lekkość chodźić nie dopuſczał KochWz 142.
klęknąć na co (1): iż gdy przedeń [przed króla afrykańskiego] ktory ma przyść/ muśi klęknąć ná źiemię/ á potym leść ná brzuchu miecąc źiemię záſię BielKron 450v.
klęknąć przed kim, przed czym (8): OpecŻyw 31; Leop Mar 10/17; KochWz 139; Przed naświętſzym Sákrámentem klęknąwſzy moẃ. LatHar 83; RejWiz 160v; Potym Krol klęknie przed Arcybiſkupem od Biſkupow k niemu przyprowádzony StryjWjaz D4v, D2v; WujJud 89.
W charakterystycznych połączeniach: klęknąć u nóg; klęknąć na ziemię; klęknąć przed arcybiskupem, ołtarzem, sakramentem.
Formacje współrdzenne cf KLĘCZEĆ.
Cf KLĘKNIENIE
ZCh