[zaloguj się]
[pdf]

KLIIĆ SIĘ (3) vb impf

się (2), sie (1).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 klii się kliją się

praes 3 sg klii się (3). ◊ [3 pl kliją się.]

Sł stp brak, Cn: kleić się s.v. kleję, Linde XVI i XVIII w.; poza tym XVII – XVIII w.: kleić się s.v. kleić.

Lepić się do czegoś, łączyć się z czymś; tu przen: dobrze się układać, udawać się; cohaerere Modrz, Cn (3): prawie ſię wieċ łeż klij RejKup r3v.

kliić się komu (1): Ale mi tu rzece pilny álbo ſkrzętny czytelnik/ obácz iedno iáko ſye obiemá tá práktyká nieklij LeovPrzep H2; [Przetoż ſię tákim świeckie ſzczęśćia kliją. SkarKaz 130a (Linde).]

Iron. (1): átoli ſię to wſzytko dobrze klij. iużći będźie dobrze. ModrzBaz 80v.

Formacje współrdzenne cf KLIIĆ.

Cf [KLIJĄCY SIĘ]

ZCh