[zaloguj się]
[pdf]

KLIMA (1) sb

klima n a. klimat m.

Fleksja

G pl klimåt(o)w.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Jeden z 32 pasów, na które dzielili geografowie powierzchnię ziemi od równika do bieguna, strefa [clima ‒ kraina; plaga albo dalekość na niebie albo też na ziemi Mącz 57b; ‒ wymierzona część nieba albo ziemie Calep; kraj świata, abo dział ziemie od południa na północy takiej szerokości, która pół godziny odmiany we dniu abo w nocy uczyni — clima Cn]:

W połączeniu szeregowym: Ludzie vcżeni w gwiazdárſkich náukách/ źiemię doſthátecżnie wypiſali y rozmierzyli/ zwłaſzcżá Ptolomeus Alexándriyſki/ ták puſte kráiny iáko y oſiádłe/ przez znáki Cirkułow/ Párállelow/ Klimatow/ Kolurow/ y przez inne rozmaitemi przezwiſki miánowáne BielKron 263.

ZCh