[zaloguj się]
[pdf]

KLNĄCY (3) part praes act

Fleksja
sg
m Gklnąc(e)go
Aklnąc(e)go
pl
A m pers klnąc(e)

sg m G klnąc(e)go (1). ◊ A klnąc(e)go (1). ◊ pl A m pers klnąc(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Złorzeczący, sprowadzający na kogoś nieszczęście lub niepowodzenie mocą słowa [kogo] (3): Abyſcye nye ſłucháli głoſu was klnącego LubPs O3v.
a. W funkcji rzeczownika (2): Miłuyćie nieprzyiaćioły wáſze (marg) Gr. modlćie ſię zá klnące was. (–) BudNT Matth 5/44.

W przeciwstawieniu: »błogosławiący ... klnący« (1): Y vbłogosłáwię błogosławiących ćię [benedicentibus tibi]/ á klnącego ćię [maledicentibus tibi] przeklnę BudBib Gen 12/3.

Cf KLĄĆ

ZCh