Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: KŁADĄC

Następne hasło: KŁADĄCY SIĘ »

KŁADĄCY (3) part praes act

kładący (2), kładąc (1); kładący SarnStat (2); kładąc BielKron.

a jasne.

Fleksja

sg
m	A	kładąc

pl
G		kładących

sg m A kładąc (1). ◊ pl G kładących (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. kłaść.

Znaczenia

1. Bez funkcji semantycznej: czyniący, robiący, dokonujący (2)
2. W funkcji biernej: umieszczany, stawiany (1)

1. Bez funkcji semantycznej: czyniący, robiący, dokonujący (2):

Wyrażenia »skargi kładący« (2): DLa iáſnieyſzégo czynienia ſpráwiedliwośći/ y odpráwowánia ſkárgi kłádących [quaerentium JanStat 290]/ vſtáwiamy SarnStat 324 [idem] 946.

2. W funkcji biernej: umieszczany, stawiany [na co] (1): W ten to cżás ieden Węgrzyn gdy vyrzał Turecki proporzec kłádąc ná mur dáiąc znák Thurkom/ vchyćił ſie ſnim áż obá ſpádli y połamáli ſzyie. BielKron 305.

Cf KŁAŚĆ