[zaloguj się]
[pdf]

KŁANIANIE (8) sb n

Oba a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg
N kłaniani(e)
G kłanianiå
I kłaniani(e)m

sg N kłaniani(e) (3). ◊ G kłanianiå (3); -å (2), -(a) (1). ◊ I kłaniani(e)m (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. s.v. kłaniać.

Pochylanie ciała lub głowy, zginanie kolana jako wyraz czci (8):
a. Na płaszczyźnie społecznej (4):

kłanianie czyje (1): Nie doczeka dali Bog [Józef]/ naſzego kłaniania. RejJóz A7.

W połączeniach szeregowych (3): Bo owo cżapki zdeymowánie/ kłániánie [poplitum inflexio]/ z drogi vſtępowánie/ niemoże być właſnym imieniem cżći ábo doſtoynośći názwáno ModrzBaz 40, 56; WujNT 456.

b. Na płaszczyźnie religijnej (4): Tedy vpadł Abram na oblicze ſwe (marg) Stáry Zwycżay kłániánia. (–) BibRadz Gen 17/3; Na on cżás porzući cżłowiek [...] bogi ſwoie złote/ ktore vcżynili mu dla kłániánia [ut incurvarent se]/ do iámy kretow y nietoperzow. BudBib Is 2/20.

kłanianie przed czym (2): Kłániánie przed obrázy S. WujNT 777 marg, Aaaaaa3.

Cf KŁANIAĆ SIĘ

RS