[zaloguj się]
[pdf]

KNUCIE (3) sb n

knucie (2), knucze (1); knucie BielSat, BielSjem; knucze BielKron.

Fleksja

I sg knucim, knuczym (3).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów s.v. knut).

Bicz spleciony ze skórzanych rzemieni (3): Wierni ſą [Moskwicini] Pánu ſwemu/ bo w wielkiey kárnośći/ Knućim biją ledá ocż/ bez wſzelkiey litośći. BielSjem 34 [idem] BielSat M4.
Szereg: »kieścień albo knucie« (1): kogo by po pierwſzey godźinie náleźli wſadzą/ á kieśćieńmi álbo knucżym biją [w Moskwie]. BielKron 430.

ZCh