![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: KOKOREK | Następne hasło: KOKORHEL » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KOKOREKAĆ (3) vb impf
Oba o oraz e jasne; a prawdopodobnie jasne (tak w -ać).
Fleksja
| inf | kokoreka | ||
|---|---|---|---|
| indicativus | |||
| praes | |||
| sg | |||
| 1 | kokorekåm | ||
| 3 | kokorekå | ||
inf kokorekać (1). ◊ praes 1 sg kokorekåm (1). ◊ 3 sg kokorekå (1).
Sł stp brak, Cn: kokorykać s.v. kokoryku, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) – XVII w. (z Cn).
Znaczenia
- Piać (3)
Piać; cucur(r)ire BartBydg, Mącz, Cn (3): Cucurire, gallorum, kokorekacz, spyevacz BartBydg 257; Cucurio, Gallorum proprium est, Kokorekam. Mącz 70d.
Szereg: »kokorekać albo piać« (1): Gallus cucurit, Kur kokoreka álbo pieye Mącz 70d.
MM