[zaloguj się]
[pdf]

KOLANKO (8) sb n

Oba o jasne; -å- (1) Mącz, -a- (1) Murm; (Cn a pochylone).

Fleksja
sg pl
N kolånko kolånka
D kolånk(a)m
A kolånko kolånka
I kolånk(a)mi
L kolånku

sg N kolånko (1). ◊ A kolånko (1). ◊ L kolånku (1). ◊ pl N kolånka (2). ◊ D kolånk(a)m (1). ◊ A kolånka (1). ◊ I kolånk(a)mi (1).

Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde XVII w.; poza tym XIX w. w innym znaczeniu.

Dem. od „kolano”:
1. Środkowy staw nogi ludzkiej i jego okolica (5): Iże dzieciątko ſiedzi w żywocie ſkriwſzy ſie/ racżki ſciągnąwſzy miedzy noſzki/ głowką przituliwſzy ſie ku kolankam/ tak iż iednym okiem: na iednym kolanku/ á drugiem okiem: na drugie kolanko: przytula ſie/ á thak noſek miedzy kolanka: w chogdi [!] FalZioł V 15v; Theż gdyby ſie przytrafiło kolankami obiema dziecięciu ſie rodzić/ [...] tedy baba ma ſie około tego ſtarać, iżeby noſzki dziecięce naciągnąć á rozproſcić FalZioł W 22a.
2. Obrączkowata zgrubiałość na źdźble roślin trawiastych; geniculum Murm, BartBydg, Mącz, Cn; articulus sarmentorum, nodulus, nodus Cn (3): Genicula, culmi seu stipulae intermedia. Helm Kolánká wzblye álbo właſnyey iáko poſpolyćye myánuyemy cewká. Murm 120; BartBydg 64; Mącz 144c.

Synonimy: 2. cewka, knodyszek.

Cf KOLANECZKO

MM