[zaloguj się]
[pdf]

AUSZPURCZANIN (7) sb m

auszpurczanin (4), auszpurcanin (2), aszpurcanin (1); auszpurczanin WujJud; auszpurczanin : auszpurcanin : aszpurcanin BielKron (3 : 2 : 1).

Pisane dużą literą.

Nagłosowe a prawdopodobnie pochylone, drugie a jasne.

Fleksja
pl
N åuszpurczanie
G åuszpurczån
D åuszpurczan(o)m
I åuszpurcany

pl N åuszpurczanie (4). ◊ G åuszpurczån (1). ◊ D åuszpurczan(o)m (1). ◊ I åuszpurcany (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu: auszpurczyk.

1. Mieszkaniec Augsburga będącego w okresie Reformacji ośrodkiem ideologicznym jednego z odłamów luteranizmu (4): Aſzpurcánie popiſáli ludźi wezbroię 800 BielKron 207; oſobno też Krolowi Ferdynándowi/ Smalkáldykowie muſieli odkłádáć [opłatę pieniężną]/ Auſzpurcżánie y Vlmiánie BielKron 230, 213v, 216.
2. Twórca i wyznawca augsburskiego odłamu luteranizmu (3): vpomináiąc Kſiążętá y inne/ áby [...] ſpołecżnośći ktore w Norymberku cżynili odſtąpili/ z właſzcżá z Auſzpurcány. BielKron 216, 217; poddánym ſwym roſkázuią/ áby iey [stolicy Piotrowej] ſłucháli/ y tego kogo Pan Bog chce mieć ná niey: A nie Witembercżan/ Auſzpurcżan/ Hugonotow. WujJud 21v.

KW