[zaloguj się]
[pdf]

KONFUTOWAĆ (3) vb impf

o prawdopodobnie jasne (tak w konfutacyja).

Fleksja
indicativus
praes
sg
3 konfutuje

praes 3 sg konfutuje (2). ◊ part praes act konfutując (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Argumentować przećiwko czemuś, obalać czyjeś twierdzenia, poglądy, kompromitować je [confuto – przewyciężam, zesromocam, uspokojam kogo słowy Mącz 63b; ‒ odpór daję, inaczej wykładam, zwyciężam Calep; zbijam kogo, dowod, mowę, odpór daję słowy; przegadać kogo, przedysputować; przekonywam kogo w czym, dowodzę czego na kogo – confuto Cn] [kogo, co] (3): Miechouius [...] y Wapouius [...]/ chcą narody Sławakow y nas Polakow od tegoż Iawáná przes Heliſſę Syná iego wywodzić/ co Cromerus acri iudicio confutuie StryjKron 16; niechay X. K. o duchu ś. iednę ſentenciykę/ z Ignácyuſá vkaże/ kędyby go/ ábo perſoną/ ábo Bogiem/ zwáć miał/ wſzák go [Ignacyjusa] y Hoſius confutuie, ktory [...] piſze że tego zgołá w piſmie nie máſz. NiemObr 124; Na co ImP. Podkomorzy Rawski [...] odpowiedział Panu Kamienskiemu confutuiąc Electią Arcyxiązęcia Iego M. nietylko iziest przeciwko Constitutiey Iedrzeiewskiey, ale y Senatorow niewielkosc absque Consensu omnium Ordinum to pokazuie. ActReg 50.

Formacje wspołrdzenne: refutować, skonfutować.

MM