[zaloguj się]
[pdf]

KONKORDOWAĆ (3) vb pf a. impf

Wszystkie o prawdopodobnie jasne (tak w konkordyja i w -ować).

Fleksja
praet
sg pl
1 m -em konkordowåł m pers
3 m m pers konkordowali
con praet
sg
1 m bych był konkordowåł

praet 1 sg m -em konkordowåł (1). ◊ 3 pl m pers konkordowali (1). ◊ con praet 1 sg m bych był konkordowåł (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) w.

Uzgodnić (uzgadniać) coś z czymś [concordo ‒ zgadzam, jednam, też naciągam albo stroję Mącz 65b; – zgadzam, naciągam Calep] [co] (3):

konkordować z czym (1): Posłowie spisek on o egzekucyji odłożeniu ku sobie wz(i)ęli, aby ji lepiej przeźrzeć mogli a w tych inych rzeczach się namowić. [...] Nazajutrz spisek ten konkordowali z umowami swemi a interim posłali Diar 31.

a. Porówn(yw)ać, zestawi(a)ć ze sobą teksty w celu wykrycia prawdziwej wersji zdarzeń, sprawdzić (sprawdzać) (2): Przetom tedy to czytelniku miły dowodnie ácz s pracą wywiodł/ ábyś wiedział/ gdyćby ſie Miechouiuſa czytáć tráfiło o tym/ iż ſie drukarz álbo iego piſarz omylił/ zá cżym bych był tego nieobaczył/ y wſzyſtkiey iego Kroniki nie konkordował/ á inſzych Hiſtorikow dla wybadánia prawdy Hiſtoriey nieznioſł w iedno/ tedyby ſie Hiſtoria tá Litewſka pomieſzáć/ y opacznie powikłáć wielkim błędem muſiáłá StryjKron 380, 612.

Formacja współrdzenna: konkordować się.

Cf KONKORDOWANIE

ZCh