![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.55d5b47a78d5.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[Słownik Polszczyzny XVI wieku]](/static/img/spxvi-logo.9e6c364a84ff.png){kind=logo}
![[Szukaj]](/static/img/icons/magnifier-left.03d386f15d93.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: KONKORDOWAĆ SIĘ | Następne hasło: KONKORDYJA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.783deef3e87f.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
KONKORDOWANIE (1) sb n
Fleksja
G sg konkordowaniå.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Uzgadnianie czegoś z czymś, porównywanie, zestawianie ze sobą tekstów w celu wykrycia prawdziwej wersji zdarzeń, sprawdzanie [czego]: á nam dziękuy żeſmy porządku pewnieyſzego tego mieyſcá z konkordowánia kilkunaśćie Kronik/ Polſkich/ Pruſkich/ Liflandſkich/ y Látopiſzcow Ruſkich y Litewſkich zá łáſką Bożą prawdziwie doſtąpili StryjKron 380.
Cf KONKORDOWAĆ
ZCh