« Poprzednie hasło: KONTENCYJA | Następne hasło: [KONTENTA] » |
KONTENT (21) ai
c- (15), k- (6).
o oraz e jasne.
sg | ||
---|---|---|
m | N | kontent |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | kontenci |
sg m N (praed) kontent (15). ◊ pl N m pers kontenci (6).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.
- 1. Zadowolony z czegoś (16)
- 2. Poprzestający na czymś
(5)
- a. Należycie opłacony (1)
kontent z kogo, z czego [w tym też: ex aliqua re (1)] (13): BielKron 204; A ták Iurku rozumiéy/ żem z poznánia twégo Więcey content/ niż z funtu złotá Węgierſkiégo. PudłFr 34; ActReg 96, 103, 116, 119, 129, 131; trzeźwy á ſwobodny żywot/ [...] wiedźie: á content [...] z śiebie y z tego co ma przed rękomá. GostGosp 169; SarnStat 306; GrabPospR N3v; A co wiedźieć z kogo Bog więcey kontent PowodPr 15, 77.
kontent na czym (2): á kiedy piſzą Roki záwité/ tedy od piſánia ná pułgroſzku niech będą kontenći. SarnStat 579 [idem] 817.
Synonim: 1. rad.
Cf NIEKONTENT
HG