[zaloguj się]
[pdf]

NIEKONTENT (5) ai

W pisowni rozłącznej (4), w łącznej (1); -c- (3), -k- (2).

Oba e oraz o jasne.

Fleksja
sg
mNniekontent
pl
N m pers niekontenci

sg m N (praed) niekontent (4). ◊ pl N m pers niekontenci (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. kontent.

1. Niezadowolony z czegoś (4): ledwie ieſt/ ktoby z nich [z wód jaworowskich] ná choroby rozmáyté/ nie content odiáchał. Oczko 12; ActReg 158.

niekontent z kogo, z czego (2): Ale vmnie to więtsza, zem zPana niecontent, yzspraw iego ActReg 114, 82.

2. Nie chcący na czymś poprzestać (1): Rzecże dáley: Wſzák ty nam ſto grzywien ná dzwony Odkázuieſz: Odpowie chorobą złożony/ Ták ieſt. A mnich nie kontent: Pyta ieſzcże więcey: Wſzák nam ná budowánie dáieſz pięć tyśięcy? KlonWor 71.

Synonim: 1. nierad.

Cf KONTENT

ASt