[zaloguj się]
[pdf]

KONTENTOWAĆ (3) vb impf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf kontentować
indicativus
praes
sg
3 kontentuje
fut
sg
1 m będę kontentować

inf kontentować (1). ◊ praes 3 sg kontentuje (1). ◊ fut 1 sg m będę kontentować (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

1. Zadowalać (tu o smacznym jedzeniu); placatum aequumque a. bene contentum dimittere Cn [kogo, co] (2): A ięli ſie y drudzy/ vſuſzyć ie [słodziny] ná láſách/ y znowu w tłucż dla pſow obrácáć: odpráwi zaſzkodne/ ácż nie ták iáko oſpą/ álbo tłucżą dobrą: ále kiedy záſkwárzy/ áto pſy contentuie. GostGosp 138.

kontentować czym (1): ná który to obiad/ iuż niepowtorzę/ ále twéy dyſcrecyéy polecę/ co przyrządźić trzebá: gdyż żaden ták w rozum vbogi nie ieſt/ áby niewiedźiał czym náturę contentowáć/ á czym ią obráźić może Oczko 28.

2. Opłacać, dawać wynagrodzenie za pracę [kogo czym] (1): Czym ia Wikáriiégo mam nędznik wychowáć? Czym Kántorá nowégo będę contentowáć? WyprPl Cv.

Formacje współrdzenne: kontentować się, ukontentować się.

HG