| « Poprzednie hasło: KONTREFET | Następne hasło: KONTREFETOWANIE » |
KONTREFETOWAĆ (7) vb impf
kontrefetować (6), kontryfetować (1), [konterfetować, konterfertować]; kontrefetować GórnDworz (5), kontrefetować : kontryfetować RejAp (1 : 1).
c- (5), k- (2).
Wszystkie samogłoski jasne.
| inf | kontrefetować | |
|---|---|---|
| indicativus | ||
| praes | ||
| sg | ||
| 3 | kontrefetuje | |
| praet | ||||
|---|---|---|---|---|
| sg | pl | |||
| 3 | m | konterfetowåł | m pers | konterfetowali |
| imperativus | |
|---|---|
| sg | |
| 3 | niechåj kontrefetuje |
| conditionalis | ||
|---|---|---|
| sg | ||
| 3 | m | by kontrefetowåł |
inf kontrefetować (3). ◊ praes 3 sg kontrefetuje (2). ◊ imp 3 sg niechåj kontrefetuje (1). ◊ [praet 3 sg m konterfetowåł. ◊ 3 pl m pers konterfetowali.] ◊ con 3 sg m by kontrefetowåł (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
- Malować lub rzeźbić kogoś lub coś; tu przen
(7)
- a) Opisywać, przedstawiać (3)
- b) Naśladować (4)
kontrefetować w kim [= czyją cechę] (1): ma to obacżyć dworzánin/ ktorego cżáſu/ ná kthorym mieyſczu/ y przed kim kogo s cżego ſztrofuie/ by záſię tego nie contrefetował w towárzyſzu/ czo w pánie ieſth/ dobrze lepiey/ godnieyſze ſmiechu. GórnDworz O8v.
Formacja współrdzenna: wykonterfetować.
HG