« Poprzednie hasło: KONTREFET | Następne hasło: KONTREFETOWANIE » |
KONTREFETOWAĆ (7) vb impf
kontrefetować (6), kontryfetować (1), [konterfetować, konterfertować]; kontrefetować GórnDworz (5), kontrefetować : kontryfetować RejAp (1 : 1).
c- (5), k- (2).
Wszystkie samogłoski jasne.
inf | kontrefetować | |
---|---|---|
indicativus | ||
praes | ||
sg | ||
3 | kontrefetuje |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | konterfetowåł | m pers | konterfetowali |
imperativus | |
---|---|
sg | |
3 | niechåj kontrefetuje |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by kontrefetowåł |
inf kontrefetować (3). ◊ praes 3 sg kontrefetuje (2). ◊ imp 3 sg niechåj kontrefetuje (1). ◊ [praet 3 sg m konterfetowåł. ◊ 3 pl m pers konterfetowali.] ◊ con 3 sg m by kontrefetowåł (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
- Malować lub rzeźbić kogoś lub coś; tu przen
(7)
- a) Opisywać, przedstawiać (3)
- b) Naśladować (4)
kontrefetować w kim [= czyją cechę] (1): ma to obacżyć dworzánin/ ktorego cżáſu/ ná kthorym mieyſczu/ y przed kim kogo s cżego ſztrofuie/ by záſię tego nie contrefetował w towárzyſzu/ czo w pánie ieſth/ dobrze lepiey/ godnieyſze ſmiechu. GórnDworz O8v.
Formacja współrdzenna: wykonterfetować.
HG