[zaloguj się]
[pdf]

KONWIERZ (7) sb m

konwierz (3), konwiersz (2), konwirsz (1), konwirz (1); konwiersz MiechGlab, KlonWor; konwirz BielKron; konwierz : konwirsz SkarŻyw (3 : 1).

Teksty nie oznaczają ó oraz é.

Fleksja
sg pl
N konwierz
G konwiersz(o)w
I konwiersz(e)m

sg N konwierz (4). ◊ I konwiersz(e)m (2). ◊ pl G konwiersz(o)w (1).

Sł stp: kunwirsz, Cn: konwirs, Linde XVI(XVIII) – XVIII w.

Konwers, brat zakonny nie składający ślubów, wykonujący wyłącznie prace fizyczne; adiutor sacerdotum in monasterio, laicus coenobita, rei domesticae in monasterio curator a. inspector, hierodulus, homo Deo votis monasticis obstrictus sed nullis sacris initiatus, monachus ad ministeria domestica adscriptus sacram servitutem serviens, auxiliaris socius sacerdotum Cn [conuersus Łac śr] (7): gdzie tám [w klasztorze] mnichom ſłużył iáko Konwirz BielKron 323v; vpominał ſię Konwierz obietnice/ iáko długu pewnego/ áby kápicę co rychley wziął/ á Mnichem zoſtał SkarŻyw 570, 570 [2 r.]; Drugi wſtąpi do mnichow/ konwierſzem zoſtánie: Kiedy pieniędzy y dobr/ y Práwá nie ſtánie. KlonWor 74.
Wyrażenie: »brat konwi(e)rsz« (2): Ciało Boleſlawa ſina grabie Morawſkiego: leży w Lubiązu w korze v bratow konwierſzow [in choro conversorum MiechSarn A7; tj. w części klasztoru zajmowanej przez konwersów]. MiechGlab 13; Prowincyał zá iednym brátem konwirſzem/ proſił iey/ áby go od kwártany modlitwą ſwoią wybáwiłá SkarŻyw 161.

HG