[zaloguj się]
[pdf]

KONWISAR (12) sb m

konwisar (9), konwisarz (3); konwisar ZapMaz, Murm, LibMal (6); konwisarz BartBydg (2); konwisar : konwisarz Mącz (1 : 1).

k- (6), c- (6); -vi- (5), -wi- (3), -ui- (2), -wy- (1), -vy- (1); -ſſ-, -ss- (9), -ſ- (3).

o jasne. ◊ -år; -ar- z tekstów nie oznaczających å.

Fleksja
sg
N konwisår
G konwisara
D konwisarowi

sg N konwisår (7). ◊ G konwisara (1). ◊ D konwisarowi (4).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI (jeden z niżej notowanych przykładów) i XVIII w.

Rzemieślnik odlewający z metalu naczynia, dzwony, broń; fusor pocularius Murm, BartBydg; fusor Mącz, Cn; fusarius BartBydg; aerarius fusor Mącz; faber aeris a. stanni Cn (12): ZapMaz II Ł 1/42; Fusor pocularius eyn kannen gieſſer Konwyſar. Murm 182; Fusarius, convissarz BartBydg 62b, 118; Item wkracowye v Pawla Conuiſſara quarthą cząnową vkradl LibMal 1544/78, 1545/96v [2 r.], 1546/115v, 118 [2 r.]; Aerarius faber. Puſzkars/ Konwiſars ten ktory zwony/ Ruſznice/ álbo dźiáła leye. Mącz 5a, 139c.

HG